Op bezoek op bekend terrein

Gisteren was ik op bezoek bij een woonvoorziening voor mensen met een verstandelijke beperking. Op het bureau stonden de portofoons in de lader, piepers, het roosterprogramma op het beeldscherm en de sleutelbossen met keycord op het bureau. Geluiden klinken op de achtergrond. Gepassioneerde medewerkers tegenover me. Mij wordt verzekerd dat dit geen alarmerende geluiden zijn maar uitingen van een positief gestemde bewoner. Ik was weer even in een voor mij zeer bekende context, de zorg voor mensen met een ernstige verstandelijke beperking.

We spraken over het belang van “het gewone leven”, Triple C, en de moeite die het kost om goede mensen aan de bewoners te binden. Vanuit Ik ben CO zijn er meerdere medewerkers/ZZP’ers actief en naar volle tevredenheid.

Op dezelfde dag lees ik de nodige berichten op LinkedIn over (de opheffing van) het handhavingsmoratorium. Wat een woord eigenlijk… Op Google (mijn grote vriend) kom ik onder andere de vertaling tegen: afkoelingsperiode. Vind het geen gekke vertaling in deze tijd waarbij ZZP’er worden hot is in de zorg. Heb niet de indruk dat er iets aan het afkoelen is op dit front. Het aantal mensen dat vanuit loondienst uitstroomt en ZZP’er wordt, neemt nog steeds toe. Iedere maand starten 2500 medewerkers als ZZP’er en laten zij het vaste dienstverband los. De pensioenfondsen stellen dat ook vast. Ondanks dat ik alle ZZP’ers ook waardeer als professional, genereert dit (mede) een toename van de PNIL-kosten voor zorginstellingen.

Ik ben CO en ZorgeLES leveren op basis van tussenkomst en bemiddeling. In het geval van tussenkomst nemen we de nodige risico’s uit handen van zorginstellingen (compliance). In het geval van bemiddeling liggen de risico’s bij de zorginstelling en de ZZP’er. Een schijndienstverband is één van de risico’s. Daarnaast willen we graag kwaliteit. Scholing van medewerkers en ze stimuleren in hun ontwikkeling, bijvoorbeeld. Het bemiddelen van uitzendkrachten past dan toch het best, is mijn indruk, ook al is dat een klassiek model. Maar ja, zolang de PNIL-kosten een te groot beroep doen op de beschikbare middelen, is dat ook al gauw een “te dure” oplossing in de huidige context.

Uiteraard hebben ook wij als uitzendbureau commerciële belangen. Maar ook een passie om de zorg zo goed mogelijk te ondersteunen in de flexibele schil met goede professionals. Het is duidelijk dat de belastingdienst gaat handhaven op schijndienstverbanden. Maar waar het uiteindelijk om draait, zijn de cliënten of bewoners. Zij willen een ‘betrouwbare ander’ die voor hen zorgt.

Duidelijke wetgeving voor ZZP’ers is naar mijn mening uitgebleven sinds 2016. Hopelijk leidt deze afkoelingsperiode uiteindelijk tot dienende wetgeving waarbij we de continuïteit van de zorg kunnen borgen met een betaalbare flexibele schil. Ik wens het kabinet-Schoof hierbij wijsheid!